Ambassadeur van Belgie stond verbaasd
Bron: Het nieuwsblad van het zuiden, wo 4 mei 1966
KAATSHEUVEL, 4 mei. "Ik beschikte
reeds over de jeugdige getuigenissen van mijn kinderen, die
zeiden dat het hier zo prachtig is, maar het artistieke en
technische wonder, dat ik vanmiddag heb mogen openen, heeft mijn
stoutste verwachtingen overtroffen". Aldus beoordeelde de
Belgische ambassadeur in Nederland, F. H. Baron van der
Straten-Waillet, het sprookje van "De Indische
Waterlelies", geschreven door koningin Fabiola van Belgie en
in het natuurpark "De Efteling" tot leven gebracht door
Anton Pieck en Peter Reijnders.
Rotsmassief
Het stichtingsbestuur, dat het park beheert, is er
inderdaad in geslaagd om ook de bezoekers van "De
Efteling" in de feestvreugde van het derde lustrum te laten
delen, want "De Indische Waterlelies" vormen in elk
opzicht een bijzondere aanwinst voor het fantasierijke
sprookjesbos. Het nieuwe sprookje is gerealiseerd op een terrein
van ongeveer 10.000 vierkante meter. Het geheel ligt omsloten
door rotswanden, waarin voor de in- en uitgangen zware poorten
zijn aangebracht. Via een kort tunneltje onder die rotswand komt
men op een groot binnenhof met een bassin, grote beelden en
muurversieringen, die op zich al een verpozing waard zijn. Vanaf
die binnen plaats geeft een langere nogal duistere tunnel toegang
tot het rotsmassief, waarbinnen de eigenlijke
sprookjesvoorstelling is te zien.
Betoverend schouwspel
Al bij de eerste aanblik staat men verbaasd over de pracht aan
bloemen en waterplanten, die met veelkleurige lichtbundels worden
beschenen. Maar het allermooiste moet dan nog komen. Op zeker
moment wordt het licht zwakker en een stem geeft in het kort de
inhoud van het sprookje weer. "Er waren eens zeven kleine
sterren, die elke maan-nacht op aarde gingen dansen. Maar op
zekere dag luisterden de sterren niet naar de maangodin, die hen
naar de hemel terugriep. Toen kwam de heks, die ze in waterlelies
veranderde". En met deze korte vertelling zet ook de muziek
in en dat is meteen het begin van een betoverend schouwspel. Uit
de rotsen doemt de heks op, die de straf uitspreekt. De waterval
in het oerwoud houdt op te stromen en de zeven lelies in het
meertje gaan open en toveren zeven danseresjes tevoorschijn. Als
men dit fantastische gezicht nog maar nauwelijks heeft verwerkt,
verheft, zich uit de rotswand ook nog een kikkerorkestje, dat de
danseresjes begeleidt. Het hele wonderbaarlijke schouwspel neemt
circa drie minuten in beslag, maar die volle drie minuten heeft
men dan ook met de mond wijd open toegekeken.
Kosten: drie ton
Het plan voor de realisering van dit sprookje dateert
al van vier jaar terug. Een delegatie van "De Efteling"
werd door koningin Fabiola in Brussel in audientie ontvangen en
toen de Belgische koningin eenmaal kennis had genomen van de
meesterlijke tekeningen van Anton Pieck en de grandioze techniek,
waarmee Peter Reijnders dit ontwerp gestalte wilde geven, was zij
op slag enthousiast over het plan en ze gaf dan ook graag haar
toestemming. Natuurlijk werd koningin Fabiola in hoffelijke
termen verzocht of zij misschien zelf het sprookje wilde komen
openen. Daarvan is het echter niet gekomen. Maar het is wel
hoogstwaarschijnlijk, dat de Belgische koningin binnen niet al te
lange tijd naar Kaatsheuvel zal komen om haar sprookje in volle
werkelijkheid te aanschouwen. "De Indische Waterlelies"
hebben De Efteling driehonderdduizend gulden en tweeëneenhalf
jaar bouwen gekost. Maar men heeft dan ook eer van dit werk. Het
sprookje is met korte tussenpozen elektronisch in werking en de
bewegingen berusten op pneumatische bijdrage aan dit wonder in de
vorm van de uitgebreide verlichting, die door Phons van Zaale van
de Stadsschouwburg werd verzorgd.
Grote betekenis
voor recreatie Het natuurpark "De Efteling"
dat op pinksterdag 1951 in bescheiden omvang werd geopend, is in
vijftien jaar uitgeroeid tot een van de belangrijkste
recreatie-centra van het land. De opstallen en voorzieningen op
het 200 ha metende terrein vertegenwoordigen thans en waarde van
tegen de tien miljoen gulden. Tot op heden zijn bijna alle
inwoners van Nederland op een rij de toegangspoorten gepasseerd,
waarbij de laatste jaren steeds nieuwe records werden gevestigd